Duygusal İletişim

Gürcan Banger

Duygularımızın gücünden ve yoğunluğundan kuşku duyanımız pek azdır. Ama çoğu zaman karşımızdaki insanın bunu kendiliğinden anlamasını, kavramasını isteriz. Sanki duyguları ifade etmek ayıplanmış ve bizim için yasaklanmıştır. Adeta bir yasağı çiğnemenin ürküntüsü ile dilimizin ucuna gelen sözcükleri cümlelere dönüştürmekten korkarız.

Keşke tek sorun, duyguları iletmekteki zorluğumuz olsa… Karşımızdaki insanın bize karşı olan duygusal yakınlığını ve bağlılığını da duymayı isteriz. Bir yandan kendimizi ifade etmekte kıskanç davranırken bir yandan da ruhen bağlandığımız insanın ifade yönünden cömertliğini ve fedakarlığını bekleriz. Ne yaman bir çelişki, değil mi?

Andre Gide

Okumaya sevdalandığım ilk yıllarda Fransız yazar Andre Gide’in “Dünya Nimetleri”, “Dar Kapı”, “Yeni Nimetler” ve adını şimdi hatırlayamadığım pek çok kitabını bir çırpıda okuvermiştim. Okumakla kalmamış, beni hayli etkilemişlerdi de. Hele Dünya Nimetleri’nin bende özel bir yeri vardır. Okuma meraklılarına öneririm.

“Sevmekten sonra en büyük mutluluk” der Gide, “sevgisini itiraf etmektir”. Gerçekten sevgi ifade edilmekle güç kazanır. Bir kişide yoğunlaşmış olan sevgi, iki kişilik olmaya başlar. Sık sık belirttiğim gibi, sevginin ifadesi, siyah ve beyazın birlikte var olması gibidir. Siyah olmadan beyazın olmadığı (kavranamadığı) gibi sevginin kavranması da ifade edilmesine bağlıdır. Sonuçta seven ve sevilen, birlikte var olurlar.

Goethe

Sevgiyi ifade eden sözlerin gücü, bir anlamda sevginin gücünün göstergesidir. Ünlü Alman ozanı Goethe, sevgi ile sözlerin buluşmasını şöyle ifade eder: “Sözlerimiz yürekten gelmedikçe hiçbir zaman iki yüreği birleştiremezsiniz.” Bu sözler bana şunu hatırlatıyor. Sevginin kavranması için ifade edilmesi gerekir; sevgi, ifade edilince yerini, ışığını ve suyunu bulmuş çiçek gibi daha bir istekle büyür ve gelişir.

Yukarıda ifade ettiğim gibi yüreğinde sevgiyi hissedenlerin çoğu zaman dillerine bir pranga takılır ve kendilerini ifade etmekte zorlanırlar. Ama şu da iyi bilinir ki, tümüyle susanların neredeyse tamamı, yüreğinde sevgi olmayanlardır. Dolayısıyla suskunluğunuzun, sevgisizlik olarak anlaşılması olasılığını gözden kaçırmayın, derim.

Mevlana

Dilin yetersiz olduğunun, tabii ki farkındayım. Sevginin sözcükleri sığmayacak denli yaman bir duygu olduğunu iyi biliriz. Mevlana’nın güzel ifadesiyle “aşk, bir denizdir ki, dibi görünmez”. Dibi görünmeyen bir duygu denizini, sözcüklere sığdırmanın zorluğunu hayal etmeye bile gerek yok.

Bitirirken

Sevgiyi tasnif etmemeli. Ülkesini seven bir insan, doğayı da sevebilir bir başka insanı da. Eğer sevgilerimizin tasnif edilmiş olduğu izleniminde isek sevgi ile başka duyguları karıştırdığımızdan kuşkulanabiliriz.

Sıklıkla sevgi ile tutkuyu, sevgi ile beğeniyi karıştırdığımız olur. Sevgi sözcüklerini kullanamayışımızın altında bu karıştırma yer alır kimi zamanlarda.

Sevgiye özen göstermeli. Sevgiye emek vermeli. Sevmek, yaşamımızı ve evrenimizi anlamlandırmaktır.